We zitten midden in de Week tegen het Pesten. Tot 26 september vraagt deze campagne om extra aandacht voor bewustwording, gesprek en actie want pesten komt overal voor. Niet alleen op het schoolplein, maar ook op het werk, online, binnen families of vriendengroepen. Soms subtiel en stiekem, maar soms ook openlijk op straat of op sociale media. Één op de 10 jongeren en 1 op de 6 werknemers wordt weleens gepest en dan hebben we het nog niet over het constante cyberpesten. Tijd om allemaal in actie te komen, want iedereen verdient een plek waar je je veilig voelt.
Pesten is herhaald, grensoverschrijdend gedrag met als doel of gevolg dat iemand zich vernederd, buitengesloten of gekleineerd voelt. Het kan verbaal zijn bijvoorbeeld uitschelden of roddelen, fysiek bijvoorbeeld duwen en slaan, maar ook digitaal denk aan uitsluiting en haatberichten of sociaal wanneer iemand genegeerd wordt. Vaak is er sprake van een ongelijke machtsverhouding: één of meerdere mensen tegenover iemand die zich niet kan verdedigen.
Gevolgen van pesten
Pesten is geen onschuldige grap. De psychische en lichamelijke impact kan groot zijn en nog jarenlang doorwerken, zelfs lang nadat het gedrag gestopt is. Het kan het gevoel geven dat je er niet bij hoort of dat je niet goed genoeg bent. Pesten kan zorgen voor sociale angst, depressie, isolement, stress, slaapproblemen of een burn-out. En niet alleen bij slachtoffers, maar ook getuigen en daders ervaren langdurige psychologische impact. Een trauma wat iemand zijn hele leven mee kan dragen.
Hoe kan je in actie komen?
Pesten stopt zelden vanzelf. Daarom is het belangrijk dat een gehele maatschappij aan de slag gaat om pesten in te perken. Hoe kunnen we dat doen?
- Herken pestgedrag, het begint bij herkenning. Wat is pesten? Doe ik het zelf? Zie ik het in mijn omgeving?
- Zie het, benoem het, onderbreek het. Wees alert op signalen van uitsluiting, roddelen, kleineren of (online) intimidatie. Durf je uit te spreken wanneer je een situatie herkent waarin iemand gepest wordt. Of ga simpelweg naast iemand staan zodat je de dynamiek kan doorbreken.
- Stel grenzen voor wat jij acceptabel vindt in jouw team, vriendenkring of familie. En handel hier dan naar.
- Luister zonder oordeel naar mensen die zich buitengesloten voelen. Een hele belangrijke. Laat iemand zich gezien voelen en ondersteun waar nodig.
- Grijp in. Je hoeft niet altijd direct een grote confrontatie aan te gaan. Soms begint het met een simpele vraag: “Hoe gaat het écht met je?” of “Wat jij net zei, kwam best hard over.”
- Praat over pesten ook als het er niet is. Door te praten over pesten, creëer je een cultuur waarin pestgedrag niet wordt genormaliseerd.
- Geef het goede voorbeeld. Zowel kinderen als volwassenen spiegelen gedrag. Laat zien hoe je verschillen respecteert, hoe je feedback geeft zonder te kwetsen en hoe je sorry zegt als dat nodig is.
Pesten is niet alleen een probleem van degene die gepest wordt. Het is een groepsproces. En dus ligt de oplossing ook in de groep. En daarom is het zo belangrijk dat de Week tegen Pesten bestaat. Help je mee om bewustwording over pesten te creëren? Laat het ons weten in de comments!
Ik heb mij aangemeld voor de weekend van 30 en 31 augustus bij de zomervakantie voor de stichting
De Vergeten Kind!
Zaterdag 30 augustus kwam ik wat eerder aan door een vergissing van de Taxi in hoe lang het zou duren om te rijden naar naar Mierlo vakantiekamp Happy.
Wij, de 35 vrijwilligers die zich hebben aangemeld moesten om 19:00 aanwezig zijn! Ik was er al om 17:00 uur! Er kwam iemand naar mij toe om mij te groeten. Ik kreeg koffie, maar ik moest buiten wachten, want zij moesten nog dingen voorbereiden en eten!
Die avond hebben we de 12 vrijwilligers ( die eerder de kamp hebben gedaan ) aan ons 35 nieuwe vrijwilligers voorgesteld! Die avond hebben we spelletjes gedaan in ons groepje. Er waren vier groepen gemaakt. En weer een groep door de helft gedeeld. In ons groepje moesten wij een liedje bedenken die ook daarnaast de verschillende deelnemers in voorkwam.
Aan het eind van de avond gingen de vier groepen hun liedje voordragen!
De volgende dag , zondag 31 augustus, na het ontbijt, ging je weer in je groepje zitten en ging je naar het lokaal toe waar Cases en Stellingen besproken werden.
Er werd toen door twee vrijwilligers ( die vaker de kamp hadden gedaan ) door een van de twee uitgenodigd voor gesprek!
Dat ging als volgt: We gingen wandelend de interview houden!
De vragen die ik kreeg was: Wat zou een vriendin over je vertellen als ik haar zou bellen?!
Mijn antwoord was: Ze mij lief vindt, geduldig, een goed luisterend oor heb, dat zij mij in vertrouwen neemt als ze mij iets verteld, dat ik dat niet verder ga vertellen en doorzettingsvermogen heb!
Toen vroeg zij: Als een kind tijdens het avondeten met erwtjes gaat gooien , wat doe je dan?!
Mijn antwoord was: ik ben zelf kind geweest en ik als jong meisje in Spanje, op een Katholieke internationale Engelse school tijdens de maaltijd s’middags en het gebed, ook met erwtjes ging gooien naar de andere kinderen , en zij deden hetzelfde.
Toen ging zij haar stem verheffen en zei: Wat ga je eraan doen om het te laten stoppen!
Ik zei toen: Met humor.
Toen vroeg ze aan mij: Wat als een kind jouw niet mag?!
Mijn antwoordt was: ja dat kan.
Toen ging ze zeggen: ja, nee stel het kind mag jou niet maar wel een andere collega?!
Mijn antwoord was: ja dat is dan zo.
Toen zei zij met een agressieve manier: Ja, wij twijfelen over jou, hoe vindt jij dat?!
Ik voelde me wel ongemakkelijk , maar zei wel: Ja ik begrijp wel dat jullie mij nog niet goed kennen, maar dan zou er meer info moeten komen.
Ik zei ook: Kinderen en dieren zijn de beste juristen. Toen mijn oudste Gastouder kind 7 of 8 jaar oud was zei hij tegen mij: jij zorgt goed voor ons ( voor hem en zijn broertje ). Dat zegt een kind niet zomaar.
Toen vertelde ik dat ik bij Big Friends vrijwilligerswerk ga doen en wat dat inhield!
Goed! Ik heb in mijn hele 54ste levens jaren dit nooit meegemaakt als het kwam op een sollicitatiegesprek of voor vrijwilligerswerk! Ze liet mij voelen , dat wat ik haar vertelde wantrouwde!
Dat ik het gevoel kreeg dat ik mij moest verantwoorden en verdedigen. Er is mij onrecht gedaan!
Dit is wel ontzettend onprofessioneel!
Vrijwilligers moeten elkaar niet interviewen!
Professionele coaches, coördinators, hulpverleners hadden de intake met de vrijwilligers moeten houden! Want nu sta je niet op één lijn met elkaar! Maar dan staan ze boven jou!
Alle mensen in mijn omgeving die ik het verhaal vertelde reageerde in schok!
Wat er moet gebeuren is:
Vrijwilligers zijn vrijwilligers!
De intake met de nieuwe vrijwilligers moeten gehouden worden met professionals!
De enige reden dat iemand het vrijwilligerswerk niet gaat doen is: omdat ze het toch niet gaat doen.
Mensen die zich aanmelden om vrijwilligerswerk te doen bij HET VERGETEN KIND!
Die hebben hun hart al op de goede plek staan!
Ze willen iets meegeven aan het kind.
Een goed gevoel en een mentor voor het kind zijn .
De Cases en Stellingen moet ook voorgedragen worden door professionals!
De Huisregels, bijvoorbeeld, geen Ipad’s mee, Niet schoppen en slaan, Niet liegen, Niet pesten.
Korte uitleg met stencil erbij, over lichamelijke en geestelijke misbruik, Verwaarlozing.
Omgaan met Boosheid.
Over Autistische Spectrum.
ADHD en andere mentale kwetsbaarheid!
Hoe ga je met je medemens om?! Met Respect.
Je laat iemand in zijn eigen waarde.
Dat de professionele mensen vragen om referenties.
Ik weet dus niet wat er aan de hand is met degene die mij heeft geĂŻnterviewd?!
Is het een Passief Agressief iemand?!
Is het een Narcistisch iemand?!
Als jullie willen weten hoe Big Friends de intakes doen?!
Neem vooral contact met ze op!
Helaas kunnen jullie niet meer vragen hoe Jeugdzorg de intake deed van de vrijwilligers!
Ik heb daar vrijwilligerswerk gedaan van 2002 tot 2012!
Toen stopte het helaas, doordat de overheid het stop zette.
Met vriendelijke groet,
Brigitte de Groot van Embden
Dit heb ik gestuurd naar de hoofdkantoor van Het Vergeten Kind!
Grijp